Fiji

Bula!!

Zo werd ik op 1 november begroet toen ik op het vliegveld van Fiji aankwam. Ik keek erg uit naar deze vakantie, aangezien ik er wel het een en ander over had gehoord/gelezen. Voor 660 euro had ik dan ook een retour ticket Perth - Nadi geboekt. Fiji is een land dat uit meer dan 300 eilanden bestaat waarvan er twee de grootste zijn. Het land is gelegen in het werelddeel Oceanen (Australie, Nieuw-Zeeland, en een heleboel eilandjes). De hoofdstad van Fiji is Suva welke op Vita Levu ligt (een van de twee grootste eilanden). Opmerkelijk is dat Fiji, net als Australië, door Nederland is ontdekt, maar kennelijk niet eigen gemaakt is als kolonie. Engeland had deze behoefte echter wel en daarom is de Engelse vlag ook op vlag van Fiji te zien. Engels is de hoofdtaal en leren ze dan ook op school. Daarnaast hebben ze ook hun eigen taal en elk eiland heeft zijn eigen dialect. De bewoners aan de westkust spreken een totaal andere taal dan bewoners aan de oostkust.

Dat was even wat achtergrond info over Fiji in het kort. Mocht u wat meer willen weten over het betreffende land, stuur ik u door naar mijn grote vriend ‘Google’ :)

Op Halloween (31 november) startte mijn reis richting Fiji. Mijn host moeder had me naar het vliegveld gebracht. De vlucht van Perth naar Sydney duurde 4 uur met een overstap van 2.5 uur. Daarna vervolgde ik mijn reis richting Nadi welke ook nog eens ruim 4.5 uur duurde. Ik had een stoel aan het raam gereserveerd, vanwege het mooie uitzicht. Normaal gesproken heb ik liever een plek aan het gangpad, omdat ik dan even mijn benen kan strekken. Toen ik eenmaal bij mijn plek aankwam, zat er een kind met zijn vader bij het raam. Ik had hen vriendelijk verzocht om op hen eigen stoel te gaan zitten. De moeder van het gezin begon zich ermee te bemoeien en geloofde bijna niet dat ik daar zat. Ik liet vervolgens mijn boarding pas zien en toen ging madam weer stilletjes op haar eigen plek zitten. Ik zat gelukkig aan het raam en probeerde me af te sluiten voor de kindercrèche om me heen. Ik had letterlijk aan alle kanten hyper kinderen om me heen. Ik had de film ‘Cast Away’ gekeken welke op een van de eilanden in Fiji gefilmd is. Ik had deze al wel eerder gezien, maar dat was jaren terug. Erg leuk om een film te kijken waarin een vliegtuig neerstort terwijl je zelf vliegt:) Gelukkig is vliegen het veiligste vervoersmiddel. Op het vliegveld werd ik opgehaald door een busje van het hostel. Fiji is trouwens net als Australië doodsbang voor etenswaren. Gelukkig mochten mijn tamtams wel mee het land in:) Wanneer je het land in wilt moet je ook een accommodatie voor de eerste nacht hebben geregeld. Anders mag je dit nog even op het vliegveld regelen. Bij de douane werd ik een weer stempel in mijn paspoort rijker en kreeg ik een blauw papiertje. Dit papiertje moest ik afgeven wanneer ik weer het land uitging.

Nadi:
Nadat ik bij mijn hostel (Bamboo) aangekomen was en ingecheckt had, werd mijn bagage naar mijn kamer gebracht. Ik sliep op een gemixte dorm met 15 bedden waarvan er 11 bezet waren die nacht. Nadat ik gesetteld was, liep ik naar de receptie om mijn bula pas te boeken. Van te voren had ik op internet gelezen dat je deze beter bij het hostel kon boeken aangezien dit goedkoper was dan dat je het van tevoren via internet zou regelen. Zo gezegd zo gedaan. Nouja, zo gedaan moest even wachten, want ik kreeg eerst mijn Kava ontgroening! Ik was super moe, omdat ik die nacht niet had geslapen. Maar een kava ceremony weigeren is niet netjes:) Kava wordt gemaakt van een plant. De wortels worden fijngestampt en dit wordt dan in een stuk textiel stof gedaan en dan wordt het in water gedompeld en uitgeknepen. Het ziet eruit als een heerlijk likeurtje! Wat ijsblokjes erin en je hebt Baileys met ijs alleen is de smaak ietsjes anders. Maar dan ook maar een klein beetje anders.. God, het smaakte net modder (niet dat ik dat ooit heb geproefd hoor..). Het drinken van kava gaat gepaard met een ritueel. Als eerst kies je hoeveel je wilt (small, medium, large). Je dan klapt een keer in je handen. Daarna drink je de kava in een keer op en klap je drie keer in je handen, zegt Bula en laat je Bula smile zien:) Na de eerste ronde is het niet meer zo formeel en drinkt iedereen lekker mee. De locals mogen kava alleen in de weekenden drinken, maar sommigen nemen het niet zo nauw met deze regel. De locals drinken dit in plaats van alcohol. Het maakt je er loom en je gaat er goed van slapen. En ik kan het zeggen, want ik spreek uit ervaring. Na deze kava ceremony met de locals had ik mijn Bula pas combo geboekt en aanbetaling betaald. De volgende ochtend zou ik opgehaald worden om vervolgens met de ferry vanaf de haven richting de westelijke eilanden te vertrekken. Even later raakte ik aan de praat met een Engels meisje. Toen ik vertelde dat ik Nederlands ben, liep er toevallig een Nederlander langs. Hij hoorde dit en kwam er toen bij zitten. We hadden toen een gezellige avond gehad en had tevens mijn eerste indrukwekkende zonsondergang in Fiji gezien. Ik had ook nog een kokosnoot gedronken die middagVoor Fiji $18 (ongeveer 9 euro) had ik en heerlijke avondmaaltijd met verse groenten, Surinaamse aardappels en vis. Er was op loopafstand een general store waar je wat eten en drinken kon kopen. Ik had toen wat crackers voor de volgende ochtend gekocht aangezien er geen brood was. Het hostel ligt trouwens in een straat waar allemaal hostels naast elkaar liggen. Je hebt dus keus zat. Alle hostels liggen tevens aan het strand en dat is me toch heerlijk wakker worden!

Hieronder vertel ik eerst wat over de Bula pas combo van het bedrijf Awesome Adventures. Daarna wat over mijn verblijf op de eilanden per resort. In totaal ben ik bij 6 resorts geweest. De dame van de travel desk adviseerde me om eerst helemaal omhoog te varen naar de Yasawas eilanden en dan langzaamaan terug naar beneden. De reden hierachter is dat je langs alle resorts vaart en je dan kan besluiten welke er leuk uit zien.

Bula pas combo - Awesome Adventures:
Met uitchecken was blijkbaar mijn key deposit van FIJI $10 kwijtgeraakt. Gelukkig had ik deze wel teruggekregen. Om 7.15 uur werd ik met een bus opgehaald en reden we vervolgens naar de haven. Daar aangekomen moest je je bagage op een hoop gooien van de betreffende bestemming waar je heen zou gaan. Ik begon mijn trip goed, want ik had nog geen bestemming geboekt. De dame van de travel desk vertelde dat ik dit op de boot kon doen. Ik had toen een label eraan gehangen waarvan ik dacht wat mijn eerste bestemming zou gaan worden. Daarna moest ik inchecken en de rest van mijn Bula pas combo betalen. Ik kreeg een boekje met vouchers voor elke nacht dat ik had geboekt. Een Bula pas combo houdt in dat je voor een X aantal dagen van de hop on hop off ferry gebruik kan maken en tevens zijn de accommodaties en maaltijden inclusief. Nadat alle bagage en passagiers aan boord waren, vertrok de boot richting het eerste eiland aan de westkust van Fiji. Bij het eerste eiland aangekomen stopte de ferry ergens op zee en kwam er een kleiner bootje aangevaren. Hiermee werden de nieuwe passagiers voor dat resort opgehaald en de oude weer weggebracht. Boten zijn hier net als auto’s voor Australië en fietsen voor Nederland. Toch wel heel impressive hoe dat er hier aan toe gaat. Het eten en benzine wordt dus ook op deze manier vervoerd. Locals gebruiken trouwens ook de ferry. Op de boot heb je een klein winkeltje waar je zelfs een cappuccino kunt kopen en nog lekker ook! Wifi was gratis, maar niet snel. Het duurde soms een eeuwigheid om connectie te maken. Dit is overigens de enige plek waar je gratis wifi hebt. Op de meeste resorts heb je dit niet en op een aantal andere resorts moet je ervoor betalen. Anyways, het was even zweten toen de bagage met deze bootjes meeging. Ik ging dan ook even bij de railing kijken of mijn backpack niet van boord werd gegooid. Want het zal je maar gebeuren dat je bagage een ander eiland heeft uitgezocht dan jezelf. Uiteindelijk is het helemaal goed gegaan en kon ik boven op het dak van de zon genieten met een sterke wind erbij. Het ene eilandje was nog mooier dan de andere. Het was een goede tip om eerst helemaal naar boven te gaan en dan langzaamaan naar beneden. Op de boot had ik mijn eerste accommodatie geboekt en er was gelukkig nog volop plek. Onderweg heb ik een keer gehad dat ik i.p.v. 2 nachten maar 1 nacht bij een resort kon blijven, omdat het was volgeboekt. Het hoogseizoen begint gelukkig pas in december zo ongeveer, dus ik had wel mazzel. Ik had FIJI $1695 voor deze Bula combo pas betaald. Dit is omgerekend ongeveer 840 euro voor 11 nachten een accommodatie en maaltijden en de ferry pas. Ik kon er ook voor kiezen om alleen een Bula pas te kopen, maar dan had ik op de boot mijn accommodaties moeten betalen. Als je een pakket koopt is het goedkoper dan los en daarnaast had ik niet veel zin om met zoveel geld op zak rond te lopen.

Nabua Lodge:
Na ongeveer 5.5 uur gevaren te hebben, kwam ik dan eindelijk bij mijn eerste resort aan. WAUUUUUWWW… Dit uitzicht hier is echt zoals jullie het wel van ansichtkaarten kennen. Kraakhelder en verschillende kleuren blauw water. Na aankomst eerst even wat papierwerk invullen en daarna kregen we een overheerlijk lunch. Het eten hier in Fiji is overigens echt super lekker en heel smaakvol. Daarna werden een Canadees meisje en ik naar onze kamer gebracht. We sliepen in een hut wat echt typisch Fiji is. Dit was echt geweldig!! We hadden een klamboe boven ons bed en de deur en ramen gingen niet op slot. Dit was wel even wennen met mijn westerse achtergrond. Er waren namelijk geen lockers. Maar dit is dan ook niet nodig, want de dief komt niet ver. Onze hut lag op nog geen 20 meter van de zee en je kon er lekker in een hangmat liggen. Nou, hier kon ik nog wel een tweede nacht blijven slapen en dat had ik dan ook gedaan. Je vertelt de staff dat je er nog een nacht langer wilt blijven en geeft dan je vouchers af. Het was wel even een shock waar ik in terecht kwam. Overdag was er tussen bepaalde tijden alleen elektriciteit in het kantoor en ’s avonds wel in de kamer. Een stekkerdoos is wel handig, aangezien er maar 2 stopcontacten waren. Na een bepaald tijdstip gaat het licht ook uit en dus is een zaklamp geen overbodige luxe om te hebben. Op alle eilanden hebben ze trouwens alleen koud water. Douchen was dus ook met jawel, koud water:) Dit was erg wennen, maar na een tijdje raak je er wel aan gewend:) Na het avondeten worden er een aantal spelletjes gespeeld en leerde ik de Bula dans.

Het ontbijt bestond hier uit een lopend buffet. Vanaf dit resort kon je een excursie naar de Sawailau caves boeken. Dit was ongeveer een half uurtje varen. Bij de grotten aangekomen moest je een trap aflopen en dan het water ingaan. Bij de ingang van de tweede grot aan moest je even een klein stukje onder water zwemmen en dan kwam je in een pikkedonkere grot uit. Er ging een gids met me mee die een zaklamp bij zich had. Wel apart om in een donkere grot te zwemmen. Ik wilde alleen z.s.m. het water uit, omdat ik door bugs werd gebeten. Deze zitten blijkbaar in het water in Fiji. Dacht ik ervan af te zijn na Bali, nou mooi niet. Bij het resort heb je een koffie/thee huisje waar ze overheerlijke taart maken. Uiteraard moest ik dit ook even proeven en men had gelijk, het wat verrukkelijk! ’s Avonds koelt het wel wat af, maar ik kon gewoon nog wel in een shirtje rondlopen. Wanneer ik aan Fiji dacht, dacht ik aan zon, zee en strand. Kortom, paradijs! In Fiji heb je echter ook veel hiking trails. Bij dit resort kon je wel uren berg op en berg af lopen. Mijn Nikes waren hier alleen niet voor geschikt, want ik gleed weg zo stijl was het. Op mijn laatste ochtend bij dit resort had ik een wandeling langs het strand gemaakt. Op een gegeven moment kwam er een vlinder op mij zitten en achtervolgde me zelfs. Bij elk resort moet overigens een label van je volgende bestemming aan je bagage vastmaken voor je de ferry op gaat.

Een van de dingen die ik hier wel bewust ervaarde om dankbaar te zijn voor alle dingen die op mijn pad kwamen ook al was het maar iets kleins.

Long Island Beach Resort:
Dames en heren, we zijn dan nu bij mijn favoriete resort aangekomen. Op het bootje van de ferry naar het resort leerde ik Steve (een Canadian) kennen. Met hem heb ik vele hikes gedaan. Toen we er aankwamen maakten we kennis met Chris. Hij deed alles met en voor ons. Hij nam ons mee naar het huis van zijn familie waar we gratis thee en cake kregen. In dit resort sliep ik in een 7-dorm. Er stond een mango boom naast de dorm waar ik dan ook af en toe even een mango vanaf haalde om op te eten:) Chris heeft ons laten zien hoe je van een blad een mand maakt die nog vele kilo’s kan dragen ook. Daarna liet hij ons zien hoe je een bruine kokosnoot openmaakt en dit mocht ik dan nog eens zelf proberen ook. Het zag er makkelijk uit, maar dames en heren, ik kan u allen vertellen dat dit nog een hele dagtaak is! Maar wanneer ik op een onbewoond eiland terecht kom, weet ik wel hoe ik hem open kan maken:) We zijn die avond in het donker wezen snorkelen/vissen en hadden o.a. een octopus gevangen! Na het vissen hadden we een kampvuur op het strand. Die nacht had ik 15 vallende sterren geteld, echter ik had ze niet allemaal gezien dus kan je nagaan.

De volgende dag waren we met een kajak naar het eiland (Goat Island) er tegenover geweest. Dit kon je praktisch gezien zwemmen, maar onze camera’s en telefoons houden daar niet zo van. Dit was een van de twee mooiste hikes die ik gemaakt heb in Fiji. Het was een steile klim, maar eenmaal boven aangekomen had je een prachtig mooi uitzicht over het eiland en omliggende eilanden. Het water was daar zo kraakhelder blauw en het koraal was ook duidelijk zichtbaar. Woow wat was dit mooi. Ik kon er wel de hele dag blijven om van het uitzicht te genieten. De rest van deze dag heb ik in een hammock gespendeerd en was nog wezen zwemmen in het warme water. Die avond hadden we weer een bonfire op het strand en dronken we er uiteraard kava bij.
De volgende ochtend waren we naar een local village en school geweest. Onderweg kwamen we grote spinnen, geiten en koeien tegen. Eenmaal aangekomen bij de school kwam er een jongetje naar me toe en die wilde me niet meer loslaten. Echt super cute:) We waren ook nog naar een klaslokaal geweest en hadden daar met de kinderen gezongen en gedanst. Natuurlijk moesten we even selfies maken en dat vonden de kinderen helemaal geweldig. Helaas was het na de lunch alweer tijd om naar het volgende resort te gaan. Ik had hier nog wel langer willen blijven. Op weg naar de ferry had ik nog een schildpad boven zien komen. Ze hebben in Fiji overigens super luxe hotels waar je minstens $1000 voor betaalt. Bij sommige hotels zijn alleen maar koppels toegestaan die op honeymoon zijn.

White Sandy Beach:
Bij aankomst werd er voor het eerst voor me gezongen. Dit was echt super leuk om mee te maken en natuurlijk moest ik dat even filmen. Ik sliep in een dorm met 2 Engelse meiden. De deuren van de douches en toiletten gingen niet op slot. Wanneer een deur dicht was, wist je dus dat die bezet was. Ook hier ging het licht om 22 uur uit en dat was ik even een keer vergeten. Ik had toen met een zaklamp even snel een douch genomen. Zwemmen ging hier helaas niet vanwege het koraal. We hadden hier kookles gehad en mochten ook even zelf proberen om kokosmelk te maken. Na de leerzame kookles had ik nog even heerlijk in een hangmat gelegen:) De zonsondergang was de mooiste die ik ooit heb gezien, echt fenomenaal!!! Met het diner had ik geprobeerd krab te eten, maar ik had alleen de schelp in mijn mond. Dit was dus geen succes. Na het avondeten werden hier ook weer spelletjes gespeeld, deden we de Bula dans en hadden we een bonfire op het strand.

De volgende dag was een actieve dag voor me. In de ochtend werd ik om 5.45 wakker en was ik op het strand gaan hardlopen en wat andere oefeningen gedaan. Na een stevig ontbijt was ik met twee anderen, Steve en Manuel (een Duitser), gaan hiken. Manuel had ik op ook op het vorige resort ontmoet. Toen we nog bij het resort stonden konden we makkelijk het pad zien, maar eenmaal daar aangekomen konden we het begin niet vinden. Wat doe je dan? Juist ja, je eigen pad maken:) Halverwege kwamen we het oorspronkelijke pad tegen. Het duurde ongeveer 45 minuten om boven te komen en uiteraard wel wat sneller om beneden te komen. Bij het begin aangekomen, hadden we deze ingang nooit en te nimmer zelf kunnen vinden. Na de lunch ging ik waterskiën. Van de vier pogingen was het me 1x gelukt om te staan:) Na het waterskiën gingen Steve en ik aan de andere kant van het eiland hiken. We hadden bij een rotsformatie een perfect plekje gevonden om zonsondergang te bekijken. Dit duurde echter nog wel even en dus vervolgden we onze hike. Op een gegeven moment konden we opnieuw geen pas vinden en hadden we net als die ochtend een eigen pad gemaakt. We hadden een soort van trap achtig iets gevonden en gingen via die weg omhoog. Dit was echt wel een uitdaging, aangezien het er stijl was en je via takken omhoog moest. Gelukkig had ik een goede gids mee die al veel hiking ervaring had. Op zulke momenten waardeer je de kleine dingen in het leven als gezondheid, veiligheid en bomen. Toen we boven kwamen voelde het als een overwinning:) Daarna liepen we richting Honeymoon Bay. Dit was een verlaten strand die in bezig was van locals. Je moest hier $2 betalen, echter wij hadden geen geld bij ons. Gelukkig mochten we de volgende dag terug komen om te betalen. Daarna liepen we weer terug naar de rotsformatie waar we de zonsondergang hadden bekeken. Die avond ging ik vroeg naar bed, aangezien ik kapot was van een zeer actieve dag.

De volgende dag werd ik wakker met spierpijn. Deze dag had ik het lekker rustig aangedaan. Wel was ik nog even met Steve en Manuel naar Honeymoon beach gegaan om onze schuld af te lossen. We waren vervolgens het water in gedoken. Heerlijk om een heel strand voor jezelf te hebben:) Dit strand was veel beter dan die bij het resort, omdat je hier gewoon kon zwemmen. Die middag zou ik richting mijn volgende bestemming vertrekken. We hadden toen nog even met de locals gerelaxt. Ik had toen de eer om met de locals het welkomstlied mee te zingen. Een vrouwtje had de tekst voor me opgeschreven en dit hadden we eerst even geoefend voordat de nieuwe gast zou aankomen. Toen het eenmaal mijn tijd was om weg te gaan moest ik een traantje laten, want dit resort behoorde ook tot mijn favoriete resort. Het is wel heel bijzonder om in een korte tijd een goede band met andere mensen, in dit geval de locals, op te bouwen. Sommigen wisten zelf mijn naam, het voelde echt alsof ik bij de familie behoorde.

Barefoot Manta:
Nadat Steve en ik afscheid hadden genomen van Manuel op de ferry, vertrokken we met het bootje naar onze volgende bestemming. Hier zouden Steve en ik nog 2 nachten blijven en dan zou hij door gaan met zijn trip. Ik bleef hier nog een derde nacht. Het was wel even wennen toen we hier aankwamen. Dit was zoooo anders dan de andere resorts. Je moest hier een horloge omdoen om de tijd in de gaten te houden voor de maaltijden. Bij de andere resorts speelde ze een op een houten drum wanneer het etenstijd was. Dit resort was echter te groot om op de drums te spelen. Ook wordt de bagage van de bootjes naar onze kamers gebracht. De mannen zijn hier dan ook veelal erg gespierd. Leuk zo’n gratis sportschool:) Ik had de rest van de middag lekker in een hammock gelegen. De eerste nacht sliep ik met twee Engelse meiden in een hut en de andere twee nachten had ik een hut voor mijzelf:) Ook hier hoorde ik de zee wanneer ik in slaap viel en weer wakker werd.

De volgende ochtend was ik met Steve de ‘Barefoot hike’ gaan doen. Ik begon met mijn schoenen aan, maar al snel merkte ik dat dit niet ging werken. Ik gleed telkens weg en besloot toen om de hike dan ook barexoot te gaan doen zoals de naam het al zegt. Het enige dingetje was dat er wilde geiten op het eiland rondliepen en wat doen geiten? Juist, poepen. Overal lag goat shit en daar liepen bij lekker met onze blote voeten doorheen:) Dit was samen met de hike op Goat Island bij Long Island Beach, de mooiste hike. De hike duurde ongeveer een uurtje en had 3 prachtige lookouts. Tijdens het hiken leer je wel om naar je instinct te luisteren. Soms kun je iets beter laten dan het wel te doen. Positief denken is trouwens van essentieel belang met hiken. Probeer in mogelijkheden te denken en niet in belemmeringen. Dit probeer ik overigens met alles wel te doen tijdens het reizen. Ik zit echt lekker in mijn vel sinds ik op reis ben en het bevalt me dan ook prima:) Je moet wel uit je comfort zone stappen om andere mensen te ontmoeten, maar eerlijk gezegd gaat dit echt zo makkelijk. De rest van de middag had ik in een hammock gelegen en gezwommen. Toen ik in mijn hut was en wat uit mijn tas wilde pakken, sprong er ineens iets weg. Dit bleek dus een giant crab te zijn. Ik had er een local bij gehaald om dat beest weg te laten halen. Gezien mijn deur de hele dag open stond, kon dat beest dus makkelijk mijn hut inlopen. Vanaf nu af aan ging mijn deur dicht:)

De tweede ochtend waren Steve en ik wezen snorkelen. Dit was de mooiste plek waar ik ooit heb gesnorkeld. Het koraal had veel verschillende kleuren en de vissen waren er ook in alle soorten en maten. Nemo had nog mijn onderwater camera aangevallen. Blijkbaar vond hij die paparazzi niet zo leuk. Rond lunchtijd kwamen we in contact met een Australisch koppel dat op huwelijksreis was. Ik had voorgesteld om wat professionelere foto’s van hen te maken. Dit vonden ze helemaal geweldig, aangezien ze alleen maar selfies hadden. Na de lunch had ik afscheid genomen met Steve en daarna heb ik de rest van de middag een fotoshoot gemaakt van het Australische koppel. Na de shoot hadden ze me bij hun hut uitgenodigd voor een drankje. Ze hadden al eerder een kokosnoot door midden laten breken door de locals. Ze haalde de kokosnoot cups tevoorschijn en daar dronken we ons mix drankje uit: Kahlua met Malibu. Hoe lekker is dat, een kokosnoot drankje uit een kokosnoot drinken. Mijn hut was trouwens volgeschreven met allemaal berichten van voorgaande reizigers. Natuurlijk kon ik het niet laten en schreef mijn naam en nationaliteit daar ook.

De derde ochtend had ik net als een aantal andere ochtenden, de zonsopgang bekeken. Op dit eiland kwam ik trouwens Christine weer tegen die ik in het hostel in Nadi zag de eerste avond. Ze had een vriendin bij zich, Rana. We gingen die ochtend met een bootje richting het resort Manta Ray om daar te snorkelen. Dit was ook een super mooie snorkel plek. Ik had daar nog een blauwe zeester en een curry cucumber vastgehouden. Na deze snorkel trip had ik een kleine tour gekregen over planten en medicijnen die ze daarvan maken. Het komt erop neer dat ze van elke plant wel een medicijn kunnen maken. Na deze tour ging ik nog even naar de eerste lokkout van de barefoot hike om daar van het uitzicht te genieten. Daarna werd er nog even een afscheidslied voor ons gezongen en toen was het alweer tijd om met het bootje naar de ferry te gaan.

Barefoot Kuata:
Ik zat dit keer alleen in het bootje van de ferry naar het resort. Gelukkig waren er wel nog genoeg reizigers op het eiland die er al waren. Ook bij dit resort werd er weer voor me gezongen:) Daarna moest ik opnieuw wat papieren invullen onder het genot van een kopje thee en een stukje pannenkoek met jam. Ik sliep met twee Finse meiden en 2 Engelse meiden op de kamer. Een van de Finse meiden had dezelfde backpack als ik. We begonnen helemaal enthousiast onze ervaringen over de tas uit te wisselen. Zo ontdekte zij weer iets nieuws en ik ook. Daarna had ik de Sunset hike gemaakt wat ongeveer 10 minuten lopen was. Boven aangekomen zag ik dat het in de verte regende. Vlak voor het diner begon het te regenen. Na het avondeten werd er vuurwerk afgestoken, omdat het een of ander Indisch feest was die dag. De volgende ochtend had ik de zonsopgang bekeken. Na het ontbijt vertrok ik met een bootje richting een reef waar je met haaien kon snorkelen. Dit eiland stond bekend om deze activiteit en ik was dan ook blij dat ik mee kon met deze trip, aangezien ik maar een nacht zou blijven. De nacht hiervoor zat namelijk al volgeboekt. We hadden een vrouwtjes haai van ongeveer 1.5 meter gezien. Ze werd telkens met eten gelokt. Ik probeerde af en toe onder water te duiken maar kon helaas niet zo ver vanwege de pijn in mijn oren. Op een gegeven moment zwommen de haai en ik naar elkaar toe en had haar aangeraakt. De gids vertelde me daarna dat dit niet mocht, wist ik veel:) Na het snorkelen lag ik net in mijn hammock om een stukkie te doen, begon het te regenen. Zucht… Ik had toen maar de regenjas bij mijn backpack aangedaan. De ferry was te laat en dus was het thee met cake tijd. Toen ik terug naar mijn backpack liep zag ik Steve ineens op het strand staan. What a surprise! We hadden toen onze ervaringen op de ferry uitgewisseld en daarna dan echt afscheid genomen (dachten we). Hij zou eerst naar Nieuw Zeeland gaan en daarna naar Sydney. Jullie zullen in een volgend verslag lezen dat het geen afscheid was. Anyway, ik kwam bij mijn volgende bestemming aan.

South Sea Island:
Op de ferry kwam ik de 2 Engelse meiden tegen die de eerste nacht bij mij in de hut sliepen op Barefoot Manta. Zij gingen ook naar dit resort. Er was 1 dorm van 32 bedden op dit eilandje waarin zich 2 aparte kamers bevonden with 4 beds each. De Engelse meiden en ik sliepen samen met nog een ander Engels meisje in een van de aparte kamers. Het diner bevond zich op het strand (het hele eiland is tevens het strand). Het leek wel of er een wedding was, zo mooi was het allemaal opgezet en opgedekt De zonsondergang was weer prachtig!

De volgende ochtend werd ik vroeg wakker en ging ik de zonsopgang bekijken. Daarna had ik nog wat tijd over om een rondje om het eiland hard te lopen voordat het ontbijt werd opgediend. Ja jullie lezen het goed: een rondje om het eiland hardlopen. Het eiland was dusdanig klein dat je er omheen kon rennen:) Zo gezegd zo gedaan. Natuurlijk moest ik de tijd even met een stopwatch opnemen. De timer stond op: 3 minuten en 5 seconde. Het hangt er dan ook nog af of het eb of vloed is. Het tweede rondje was niet zo’n succes. Ik was namelijk over een stuk koraal gevallen, waardoor mijn voet erg zeer deed. Gelukkig gebeurde dit aan het eind van de vakantie. Na het ontbijt had ik een hangmat en een ligstoel gereserveerd, omdat er vanaf 9.00 uur ongeveer 200 man op het eiland zou komen. Dit eiland is namelijk het dichtstbijzijnde vanaf mainland en je kan hier een dagtrip naartoe boeken. Om 17 uur zou de ferry komen om mij op te pikken en dus had ik nog genoeg tijd om lekker op het strand te liggen. Ik was met een bootje mee geweest om met een gids te snorkelen. Dit had ik zelf wel kunnen zwemmen, omdat het heel dichtbij het eiland was. Verder had ik lekker in een hangmat gelegen en nog zelf lekker gesnorkeld. Ik had nog een rog gezien en wat andere mooie vissen. Voor lunch stond er een bbq (lopend buffet) op het menu. Ik had maar even gewacht, aangezien al die 200 mensen + de reizigers die er al waren ervan moesten eten. Het gevolg: een erg lange rij. Na de lunch hadden de locals nog een performance gedaan met zang en dans.

Nadi:
Eenmaal op mainland aangekomen wilde ik een buskaartje kopen voor de bus. Ik liep toen naar een man toe die daar werkte en vroeg waar ik een kaartje kon kopen. Hij zei dat ik dat niet hoefde te doen en bracht me naar de goede bus. Ik moest aan de buschauffeur doorgeven waar ik heen wilde en niet zeggen dat ik geen kaartje had. Dit scheelde me weer een buskaartje:) Eenmaal bij de straat aangekomen waar alle hostels zijn ging ik een hostel binnen die goed werd aangeschreven door backpackers. Deze zat echter al vol en dus liep ik naar het hostel waar ik de eerste nacht sliep in Fiji. Hier had ik overigens ook mijn tweede nacht met Kristel en Rana afgesproken die ik op Barefoot Manta had gezien. Hier was gelukkig wel nog plek en sliep dan ook in hetzelfde bed als mijn eerste nacht hier op Fiji. Voor Fiji $15 (7 euro) per nacht had ik hier een bed:) Ik had niet echt honger en het was dan ook al een uurtje of 19. Ik had nog wat crackers over en had daar een aantal van gegeten. Ik was was wel moe van de hele reis en was toen redelijk vroeg gaan slapen.

De volgende ochtend was ik naar de general store gegaan om brood en kaas te kopen. Gedurende de reis had ik van een aantal mensen gehoord dat je hier in Nadi kon skydiven. Mijn ouders hadden voor mijn verjaardag een keer indoor skydiven als cadeau gegeven en vond dit helemaal geweldig. Ik was wel benieuwd hoeveel het kostte etc. en ging toen naar de travel desk van het hostel. Daar aangekomen vertelde de vrouw dat het was volgeboekt voor die middag. Ik wist niet precies hoe laat mijn vlucht zou gaan de volgende dag en dus had ik dit eerst even gecheckt. Mijn vlucht zou de volgende dag aan het eind van de middag gaan dus had ik nog tijd om eventueel in de ochtend te gaan skydiven. Toen de vrouw van de travel desk wederom naar het bedrijf had gebeld, werd er aangegeven dat er nog plek was voor die middag. Blijkbaar had iemand er toch vanaf gezien en kwam er een plekje voor mij vrij:)

Voor 340 euro had ik een sprong van 10.000 ft (30 seconde freefall) en een video. Ik had krap een half uurtje om me klaar te maken voordat ik werd opgehaald. Eenmaal daar aangekomen moest ik een formulier ondertekenen. Hierin ondertekende ik eigenlijk mijn doodvonnis met de achterliggende gedachte dat het bedrijf er niet verantwoordelijk voor is. Fijn om te weten:) Daarna kreeg ik een een filmpje te zien met de instructies en kreeg een tuig aan. Vervolgens reden we naar het vliegveld waar we onze namen moesten opschrijven. We konden meteen het vliegtuig in. Een Chinees meisje zou de 8000 ft doen en ik dus ietsjes hoger. Het Chinese meisje zat bijna te hyperventileren en ik was super relaxt totdat de deur open ging. Dat was echt niet grappig.. Even later sprong het Chinese meisje en haar gids uit het vliegtuig waarnaar de deur weer dicht ging. Mijn gids heette Tim en was Australisch. Hij had spring niet standaard maar alleen wanneer ze gidsen tekort komen en dat was blijkbaar nu ook het geval. Hij vliegt normaal gesproken als piloot in een helicopter. En toen was het mijn beurt. Help…kan ik nog terug?? Nope:) Ik moest mijn bril opzetten en toen met mijn gids richting de deur schuiven. We zaten al aan elkaar vast, dus het was even wat lastig. Bij de deur aangekomen moest ik mijn voeten op een opstapje zetten. Tim zette zijn voeten ook ergens en toen we het signaal van de piloot kregen dat we 10.000 ft vlogen mochten we. Nou daar gingen we hoor. Mennnnnnn wat was dit een geweldige ervaring!!!!!!!!! De adrenaline in mijn lichaam sloeg op hol. De freefall is over voordat je het in de gaten hebt. Ik voelde gelukkig geen druk in mijn oren en het was ook niet koud daarboven. Na de freefall mocht ik mijn bril afzetten en konden we gewoon met elkaar praten. Natuurlijk moest ik even het bekende lied ‘I believe I can fly’ zingen:) Het uitzicht was fenomenaal! Ik zag de eilanden van the Mamanucas in de verte, mainland en ook nog wat andere eilanden. Het was wel bewolkt, maar gelukkig niet bij de eilanden waardoor ik die wel redelijk goed kon zien. We landden op een strand bij een luxurieus hotel. Er was ook een trouwerij bezig en een aantal meiden lagen op het strand. Natuurlijk keken mensen omhoog toen ze mij hoorde zingen en juichen als een klein kind die een snoepje krijgt:) Het was een zachte landing zoals jullie wellicht in het filmpje op mijn Facebook hebben kunnen zien. Deze ervaring is zeker voor herhaling vatbaar! Mijn broer had het jaren geleden bij vliegveld Lelystad gedaan en ik had hem altijd voor gek verklaard dat hij uit een vliegtuig was gesprongen. Nu heb ik het zelf gedaan en dames en heren, ik kan jullie vertellen dat het echt een GE-WELLLDIGE ervaring is!!!

Na terugkomst in het hostel moest ik even bijkomen van alle adrenaline in mijn lichaam. Kon eigenlijk wel een aantal kilometer hardlopen, maar dat had ik niet gedaan vanwege mijn voet. Ik had toen met wat mensen gekletst in het hostel en een douche genomen. Even later ging de zon onder en daar wilde ik natuurlijk weer wat foto’s van maken. Ik liep toen naar het strand en zag met local met twee paarden. Ik helemaal geïnteresseerd, omdat ik zelf ook een tijd lang heb paardgereden toen ik jonger was. Hij vroeg toen of ik een ritje wilde maken en had toen een prijs afgesproken. Ik had daarna andere schoenen aangetrokken en toen was het tijd voor mijn strandrit! Ik was echt super excited:) Paardrijden op het strand met zonsondergang, echt geweldig!! Mijn paard was net zo enthousiast als ik en wilde continu in galop en zelfs rengalop:) En dat deden we dan natuurlijk ook:) Hij had ook nog een sprong gemaakt, omdat er een kuil zat in het zand. De kleuren van de lucht waren ook echt geweldig. Na de rit hadden we de paarden afgezadeld en gingen we zonder zadel het water in. Dat was ook echt een geweldige ervaring!:) Het water was warm en mijn paard probeerde ook nog een beetje in het water te draven. Dacht ik dat mijn dag niet beter kon, werd het dus wel. We dronken kava in een groepje en daarna hadden we een bonfire op het strand. Ik had daar een amazing shooting star gezien! Hij was heel groot en het leek wel alsof het vuur aan de achterkant had. Mijn dag kon niet meer stuk!:)

De volgende dag wilde ik samen met Rana, Een Nederlands meisje en nog een Engelse jongen met een taxi naar de Giant gardens. Daar aangekomen was het net gesloten. We waren toen doorgereden naar mud pools even verderop. We hadden ons helemaal met modder ingesmeerd en in de zon laten drogen. Natuurlijk werden de benodigde foto’s gemaakt. Daarna gingen we in verschillende pools in om het modder van ons af te halen. Deze pools hadden verschillende temperaturen. Na dit modderpartijtje waren we naar de haven gereden en liepen daar wat rond om de jachten te bewonderen. Even later kwamen we bij een restaurant/bar aan waar we wat hadden gedronken en nog van het uitzicht hadden genoten. Daarna was het helaas alweer tijd voor Rana en mij om naar het vliegveld te gaan voor onze vlucht naar Sydney. Dit vliegveld werkt echt heel vreemd. Nadat je door de douane bent, kom je in een ruimte waar alle passagiers zich verzamelen. Je vlucht wordt omgeroepen wanneer het tijd is om te boarden. Je staat dan in een lange rij om vervolgens een roltrap op te gaan. Boven aangekomen moet je weer in een rij staan en dan kan je uiteindelijk het vliegtuig in. Ik had mijn waterfles gevuld, maar dit mocht blijkbaar niet. Die man had mijn fles zo vanaf het balkon op het platform leeggegooid. Tja, omdat het kan. Rana en ik zaten naast elkaar. Mijn oorspronkelijke plan was om in Sydney op het vliegveld te slapen. Dit kon echter niet, omdat ze het vliegveld sluiten in de nacht (zowel nationaal als internationaal). Dit doen ze vanwege mensen zoals ik:P Blijkbaar vinden zwervers het daar ook wel erg aangenaam en daarom sluiten ze het hele vliegveld in de nacht. Ik was toen met Rana naar haar huis meegegaan en bleef daar op de bank slapen. Lekker handig, mijn horloge en telefoon stonden nog op Fiji tijd. Ik had toen een Uber taxi besteld, maar ik was veel te vroeg op het vliegveld. Ook weer een leerpuntje om de tijd direct aan te passen wanneer ik het vliegtuig instap. Op de tweede vlucht had ik een man van Sri Lanka naast me zitten die het wel erg comfortabel vond naast me. Zelf zo comfortabel dat hij zijn hoofd op mijn schouder had gelegd toen ik probeerde te slapen. Hij kroop zowat op mijn schoot waardoor ik nog minder ruimte had. Na een paar zinnen uitgewisseld te hebben toen we net zaten, vroeg hij al direct of ik getrouwd was of niet. Juist ja, sommige mensen…

Helaas komt aan alle leuke dingen een eind. Maar niet getreurd, ik heb er een prachtige herinnering aan overgehouden. Heb super leuke dingen gedaan en geweldige mensen leren kennen. En er ligt een mooi vooruitzicht in het verschiet, omdat een vriendin van mij 21 december in Sydney aankomt en we samen naar Nieuw Zeeland gaan:)

Hopelijk zal ik mijn volgende reisverslag wat sneller posten dan deze.

Groetjes, Germaine