Weekendje Busselton
Blijf op de hoogte en volg Germaine
26 Augustus 2015 | Australië, Busselton
Hallo allemaal!
Daar ben ik weer met een nieuw reisverslag:)
Dit keer zal ik wat vertellen over mijn weekendje weg met het gezin naar Busselton. Deze stad ligt ten zuiden van Perth op ongeveer 3 uur rijden.
Vrijdag 14 augustus 2015:
Deze dag begon zoals mijn andere dagen met het klaarmaken van de kinderen en het meisje wegbrengen naar school. Het jongetje had vandaag geen school, omdat het vrijdag was. Nadat we terug kwamen had ik mijn kleding gewassen, mijn tas ingepakt, met het jongetje gespeeld, lunch gemaakt, etc. Toen de vader eenmaal thuis kwam wilde hij nog even douchen en wat dingen in het huis doen. Het plan was in eerste instantie om direct te vertrekken, maar het is wel zo fijn om het huis goed achter te laten voor het weekend en even een douche te nemen na een werkdag. Ik ben toen naar school gereden om het meisje op te halen. Eenmaal hier aangekomen, konden we bijna meteen vertrekken. Op weg naar Busselton reden we eerst langs het centrum van Perth om de moeder op te halen van haar werk. Vervolgens hadden we eerst een lange tijd in de file gestaan om vervolgens met 100/110 door te crossen. Het viel me alles mee dat we maar 1 keer gestopt waren omdat de kinderen honger hadden. Ik weet nog wel van mijn jeugd dat mijn broer en ik continu moisten plassen. Het jongetje was onderweg niet goed geworden en moesten we direct langs de kant van de weg stoppen. Arme stakker.. Dat heeft hij overigens wel vaker gehad de tijd dat ik hier nu ben. We zijn toen bij jawel de MacDonalds gestopt om te eten. Ik wilde even op de gezonde toer gaan en had een salade besteld:)
Even een bericht voor alle ouders onder jullie: ik snap nu jullie frustratie!! Drie uur lang naast gillende/schreeuwende/vechtende kinderen te zitten is dan ook geen pretje. Er werd dan ook van alles gezegd om de kinderen rustig te houden. Geen iPad meer, het kind langs de kant van de weg droppen en dan verder rijden, kind in schietstoel door het open dakje schieten, etc. Ook hadden de moeder een lijst gemaakt van wanneer de kinderen weer wat zouden zeggen, er een stuk speelgoed werd weggegooid. En een andere manier was om elke keer een dollar van hun spaargeld af te halen of mijn van wekelijkse loon. Dan zou ik natuurlijk heeeeeuuuul erg boos worden op de kinderen. Dit werd natuurlijk allemaal niet gedaan, maar het werkte verbazingwekkend goed!:) Agja, een leugentje om bestwil moet dan wel kunnen. Het is echt van belang dat de chauffeur zich goed kan concentreren, de vader ging door dit gegil namelijk bijna een keer de mist in.
Anyway, na onze buiken gevuld te hebben reden we weer vrolijk verder. Op een gegeven moment schreeuwde de vader en wij schrokken ons allemaal een hoedje natuurlijk. Hij wees voor zich uit en jawel hoor: een shooting star!! Wauw deze was echt prachtig!! De vallende sterren die ik op Moreton Island had gezien waren mooi, maar deze was fenomenaal! Hij was heel groot en ging wat langzamer dan normaal. Het was op een van deze avonden dat je iets van 88 vallende sterren per minuut ofzo kon zien. Net als in NL hadden wij dit natuurlijk ook:) Eenmaal aangekomen in de unit (vakantiehuisje) hadden we onze bedden opgemaakt. We sliepen allemaal in onze slaapzak aangezien er geen dekens waren. Ik ben elke keer toch weer blij dat ik in NL een slaapzak en lakenzak had aangeschaft:) Na ons gesetteld te hebben, werd de eerste fles wijn opengemaakt. De ouders kennen iemand die goede witte wijn van Margaret River voor maar 8$!!! per fles verkoopt. De ouders hadden uiteraard een hele lading aangeschaft. Toen de de moeder en ik aan onze eerste glas wijn zaten en de vader aan zijn Corona, waren de twee vrienden van hen aangekomen waar we mee in de unit zouden verblijven dat weekend. Ze waren vroeger buren van elkaar geweest en daarna waren de vrouwen collega's van elkaar geworden voor een periode. Het koppel gaat volgend jaar in maart trouwen ergens in de omgeving van Margaret River. Ze wilden hier nog het een en ander voor regelen en gingen de volgende ochtend hun eigen gangetje. Het Koppel was toen aangeschoven en vervolgens hadden we een erg gezellige avond met zijn allen. We hadden foto's gemaakt met de selfie stick die ik van mijn lieve ouders had gekregen.
Zaterdag 15 augustus 2015:
Het was een zware ochtend na de avond ervoor.. Een kopje koffie was dan ook niet verkeerd. Ik sloeg het ontbijt maar even over dat het Koppel had gemaakt. Dit was namelijk een English breakfast: bacon, beans, toast en ei. Kortom, jakkieeee. Overigens wel goed voor een kater haha. Maargoed, ik had het bij twee bruine boterhammen met kaas gehouden en een mandarijn wat een aantal dagen daarvoor vers geplukt was van het land van de ouders van de vader. Die hebben namelijk een stuk land met mandarijn en sinaassappelbomen voor de verkoop. Het fruit wat niet goed is voor de verkoop gebruiken ze voor eigen gebruik en dat is lekker!!! Ik heb al in een eerder reisverslag gezegd dat de sinaassappelen lekker zijn en daar blijf ik bij. Zoveel lekker dan in NL. En de mandarijnen zijn ook heerlijk zoet van smaak. Anyway, na ons klaargemaakt te hebben ging het gezin en ik naar de Jewel Cave (zie de foto op mijn blog) in het gebied bij Margaret River. Dit was de grootste kalksteen grot van West Australie. Hij was inderdaad mega groot en ook heel hoog. Het hoogste punt is 42 meter en de grot is wel 1.9 kilometre lang. Deze groot heeft een van de grootste stalacieten in een toeristische grot ter wereld, welgeteld 5,8 meter. De grot was in 1958 ontdekt door een man (Cliff) die dapper genoeg was om de donkere grot in te gaan. De overheid had $10.000 uitgegeven om het toegankelijk te maken voor het toerisme. Het jaar daarop werd de grot geopend voor toerisme. Hoe verder ik naar beneden ging de grot in, hoe meer ik de druk op mijn oren voelde. Eenmaal beneden aangekomen, leek een deel van de kalksteen op koraal. De gids had op een gegeven moment op een knopje gedrukt waarnaar dit deel gekleurd werd met de kleur blauw om de zee aan te duiden. Wel geniaal hoe ze dit toegankelijk hebben gemaakt voor het toerisme. De termperatuur in de grot bleef continu op 14 graden. Het heeft de natuur miljarden jaren gekost om de grot te krijgen zoals die op de dag van vandaag is. Het enthousiasme straalde ervan af bij de gids NOT. Blijkbaar had hij zijn dag niet of vond hij zijn werk niet leuk aangezien hij weinig vertelde, en kortaf was. Hetgene wat hij vertelde, vertelde hij niet met enthousiasme. Erg jammer, want ik had wel wat meer willen weten over de grot. Na de tour was ik nog even een klein stukje in het regenwoud gaan lopen. Het was al bijna lunchtijd en daarom had ik de wandeling van een half uur niet afgemaakt. Ik heb gelukkig al eens eerder wandelingen door het regenwoud gemaakt en vond het dan ook niet jammer om na een paar honder meter weer terug te gaan. Vervolgens reden we naar een plek waar we met het Koppel zouden gaan lunchen. Het Koppel was er al en zat aan de bubbels:) En jawel, we gingen weer vrolijk verder waar we die avond ervoor waren gebleven. Na de lunch had het koppel de kinderen meegenomen naar de unit en waren de ouders en ik naar de winery 'Gralyn Estate' gegaan voor een wijnproeverij. Nou mensen, de ene na de andere overheerlijke wijn kwam tevoorschijn! Gelukkig had ik een goede bodem gelegd met de lunch maar na enige tijd hield ik de moeder niet meer bij. De vader moest eerder stoppen, omdat hij de bob was. Na de witte en rode wijnen geproefd te hebben, kwam de port tevoorschijn. Mijn oom had dit fantastisch gevonden, toch pap?:) Ik ben geen fan van port, omdat ik het te sterk vind. Maar deze sommigen van deze waren me toch een partij lekker!! Witte port met chocolade smaak bijvoorbeeld. Yummieeee!!! Blijkbaar hadden ze ook een port van rond de $150 per fles die niet voor de proeverij bested was, maar wij hadden de eer om deze wel te proeven. De moeder vertelt namelijk elke keer wanneer ze hier komt, dat ze er eerder geweest is en blijft terugkomen. Tja, dit is natuurlijk wel klantenbinding.
Hoe gaat een wijnproeverij hier nou eigenlijk in zijn werk? Nou heel slimpel. Je komt binnen en loopt naar de balie waar een aantal medewerkers achter staan. Degene die beschikbaar is komt naar je toe en legt je het een en ander uit van de winery die je vanuit de ramen kunt zien. Ze hebben een boek op de balie liggen met alle wijnen die ze verkopen met uitleg. De wijnen liggen daar ook allemaal uitgestald en op de toonbank staan twee manden met wijnen die met karting verkocht worden, omdat er iets met het ettiket aan de hand is. Ik bedoel, het is maar een ettiket hoor die een beetje gescheurd is. Maargoed, dit kunnen ze dus niet voor de normale prijs verkopen en dus kun je deze met leuke karting kopen. Achter de balie hebben een een hele rij met hun wijnen die je kunt proeven. Er zit op elke wijn een hendel om een wijn in te schenken. Hier zitten aan de onderkant slangetjes, zodat ze sort van onbeperkt wijn kunnen schenken. Achter de balie hebben ze een desk waar glazen op staan en twee wasbakken. Voor elke wijn hebben ze bijna een apart glas. Je mag dan uitkiezen welke wijn je wilt proeven en dan krijg je een klein beetje ingeschonken. Het is hier natuurlijk wel de bedoeling dat je het doorslikt en niet uitspuugt:) Op de balie staan ook kannen met water om tussendoor even een break te nemen. Na de proeverij hadden de ouders een doos met wijnen en port gekocht. Ik kan jullie vertellen dat deze doos met inhoud niet goedkoop was!
Na deze proeverij reden we weer terug naar de unit. Het plan was eigenlijk om ergens in Margaret River pizza te gaan eten, maar dit hadden we maar niet gedaan. Het was namelijk nog een eindje rijden naar Busselton en de kinderen moesten wel op tijd naar bed. En besides, het koppel en de kinderen waren al in de unit. Eenmaal in de unit aangekomen, hadden de kinderen gegeten en gingen daarna naar bed. De volwassenen hadden nog geen honger, aangezien we rond half 4 pas hadden geluncht. Wij hadden later op de avond pasta gegeten en gingen daarna ook naar bed. Ik had deze avond maar even geen wijn meer gedronken.
Zondag 16 augustus 2015:
Ik was er rond 7 uur uit gegaan om me klaar te maken voor de dag en mijn tas in te pakken. We hadden bij 'The Goose Restaurant' in Busselton ontbeten. Dit restaurant lag naast de welbekende pier waar je met een treintje naar het eind kunt. De pier is 1.8 km lang, omdat het water heel lang ondiep is hier. Vroeger kwamen hier schepen aangemeerd om goederen met de trein naar het vasteland te vervoeren. Tegenwoordig is deze pier voor het toerisme en moet je natuurlijk betalen om erop te mogen. Je kunt ervoor kiezen om met de trein te gaan of om dit stuk te lopen. Op de pier zijn veel vissers te zien. Wij hadden na de lunch afscheid genomen van het koppel en zijn toen met de trein naar het eind gegaan om vervolgens de onderwater tour te doen. Je ging dan met een trap naar beneden en kon dan het onderwater leven achter grote ramen bezichtigen. De gids vertelde wat over het ontstaan van de pier, de vissen etc. Best indrukwekkend om te zien hoe het koraal zich heeft gevormd om de houten palen heen. Na de tour mochten we nog even zelf rondkijken. Eenmaal boven aangekomen moesten we op de trein wachten. Dit was voor mij een mooi moment om wat foto's te maken. En jawel, ik zag dolfijnen zwemmen:) Dus ik liep richting het gezin en zei dat ik dolfijnen had gezien. De kinderen, de moeder en ik renden helemaal naar het eind van de pier om de dolfijnen te bekijken. Helaas had ik net het moment gemist dat een dolfijn uit het water sprong. Daarna reden we met de trein terug naar het vasteland en vervolgden we onze trip weer naar Dianella in Perth. Helaas zat het weekend er alweer op.
Het weer begint hier overigens op sommige dagen wel wat beter te worden alhoewel we ook dagen met flink wat regen hebben gehad. Hopelijk gaat de temperatuur wat omhoog volgende maand en worden de nachten wat minder koud.
Ik probeer voordat ik volgende maand naar Bali ga deel twee van mijn verblijf hier in Perth te posten. Op de dagen dat ik vrij ben, onderneem ik wel wat leuke om even weg van hier te zijn en om de omgeving te verkennen.
Ik heb trouwens een nieuwtje: ik ga naar de Fiji eilanden!!!! <3
31 oktober vlieg ik richting Nadi, de hoofdstad, en 15 november vlieg ik weer terug om vervolgens op 16 november weer in Perth aan te komen. Daarna zal ik in 5 weken de westkust gaan bekijken, want 21 December vlieg ik naar Sydney. Diezelfde dag komt een goede vriendin van mij uit NL aan en dan gaan we 5 weken samen reizen!!!! <3
Nou mensen, aufwiedersehen!
Groetjes, Germaine
Daar ben ik weer met een nieuw reisverslag:)
Dit keer zal ik wat vertellen over mijn weekendje weg met het gezin naar Busselton. Deze stad ligt ten zuiden van Perth op ongeveer 3 uur rijden.
Vrijdag 14 augustus 2015:
Deze dag begon zoals mijn andere dagen met het klaarmaken van de kinderen en het meisje wegbrengen naar school. Het jongetje had vandaag geen school, omdat het vrijdag was. Nadat we terug kwamen had ik mijn kleding gewassen, mijn tas ingepakt, met het jongetje gespeeld, lunch gemaakt, etc. Toen de vader eenmaal thuis kwam wilde hij nog even douchen en wat dingen in het huis doen. Het plan was in eerste instantie om direct te vertrekken, maar het is wel zo fijn om het huis goed achter te laten voor het weekend en even een douche te nemen na een werkdag. Ik ben toen naar school gereden om het meisje op te halen. Eenmaal hier aangekomen, konden we bijna meteen vertrekken. Op weg naar Busselton reden we eerst langs het centrum van Perth om de moeder op te halen van haar werk. Vervolgens hadden we eerst een lange tijd in de file gestaan om vervolgens met 100/110 door te crossen. Het viel me alles mee dat we maar 1 keer gestopt waren omdat de kinderen honger hadden. Ik weet nog wel van mijn jeugd dat mijn broer en ik continu moisten plassen. Het jongetje was onderweg niet goed geworden en moesten we direct langs de kant van de weg stoppen. Arme stakker.. Dat heeft hij overigens wel vaker gehad de tijd dat ik hier nu ben. We zijn toen bij jawel de MacDonalds gestopt om te eten. Ik wilde even op de gezonde toer gaan en had een salade besteld:)
Even een bericht voor alle ouders onder jullie: ik snap nu jullie frustratie!! Drie uur lang naast gillende/schreeuwende/vechtende kinderen te zitten is dan ook geen pretje. Er werd dan ook van alles gezegd om de kinderen rustig te houden. Geen iPad meer, het kind langs de kant van de weg droppen en dan verder rijden, kind in schietstoel door het open dakje schieten, etc. Ook hadden de moeder een lijst gemaakt van wanneer de kinderen weer wat zouden zeggen, er een stuk speelgoed werd weggegooid. En een andere manier was om elke keer een dollar van hun spaargeld af te halen of mijn van wekelijkse loon. Dan zou ik natuurlijk heeeeeuuuul erg boos worden op de kinderen. Dit werd natuurlijk allemaal niet gedaan, maar het werkte verbazingwekkend goed!:) Agja, een leugentje om bestwil moet dan wel kunnen. Het is echt van belang dat de chauffeur zich goed kan concentreren, de vader ging door dit gegil namelijk bijna een keer de mist in.
Anyway, na onze buiken gevuld te hebben reden we weer vrolijk verder. Op een gegeven moment schreeuwde de vader en wij schrokken ons allemaal een hoedje natuurlijk. Hij wees voor zich uit en jawel hoor: een shooting star!! Wauw deze was echt prachtig!! De vallende sterren die ik op Moreton Island had gezien waren mooi, maar deze was fenomenaal! Hij was heel groot en ging wat langzamer dan normaal. Het was op een van deze avonden dat je iets van 88 vallende sterren per minuut ofzo kon zien. Net als in NL hadden wij dit natuurlijk ook:) Eenmaal aangekomen in de unit (vakantiehuisje) hadden we onze bedden opgemaakt. We sliepen allemaal in onze slaapzak aangezien er geen dekens waren. Ik ben elke keer toch weer blij dat ik in NL een slaapzak en lakenzak had aangeschaft:) Na ons gesetteld te hebben, werd de eerste fles wijn opengemaakt. De ouders kennen iemand die goede witte wijn van Margaret River voor maar 8$!!! per fles verkoopt. De ouders hadden uiteraard een hele lading aangeschaft. Toen de de moeder en ik aan onze eerste glas wijn zaten en de vader aan zijn Corona, waren de twee vrienden van hen aangekomen waar we mee in de unit zouden verblijven dat weekend. Ze waren vroeger buren van elkaar geweest en daarna waren de vrouwen collega's van elkaar geworden voor een periode. Het koppel gaat volgend jaar in maart trouwen ergens in de omgeving van Margaret River. Ze wilden hier nog het een en ander voor regelen en gingen de volgende ochtend hun eigen gangetje. Het Koppel was toen aangeschoven en vervolgens hadden we een erg gezellige avond met zijn allen. We hadden foto's gemaakt met de selfie stick die ik van mijn lieve ouders had gekregen.
Zaterdag 15 augustus 2015:
Het was een zware ochtend na de avond ervoor.. Een kopje koffie was dan ook niet verkeerd. Ik sloeg het ontbijt maar even over dat het Koppel had gemaakt. Dit was namelijk een English breakfast: bacon, beans, toast en ei. Kortom, jakkieeee. Overigens wel goed voor een kater haha. Maargoed, ik had het bij twee bruine boterhammen met kaas gehouden en een mandarijn wat een aantal dagen daarvoor vers geplukt was van het land van de ouders van de vader. Die hebben namelijk een stuk land met mandarijn en sinaassappelbomen voor de verkoop. Het fruit wat niet goed is voor de verkoop gebruiken ze voor eigen gebruik en dat is lekker!!! Ik heb al in een eerder reisverslag gezegd dat de sinaassappelen lekker zijn en daar blijf ik bij. Zoveel lekker dan in NL. En de mandarijnen zijn ook heerlijk zoet van smaak. Anyway, na ons klaargemaakt te hebben ging het gezin en ik naar de Jewel Cave (zie de foto op mijn blog) in het gebied bij Margaret River. Dit was de grootste kalksteen grot van West Australie. Hij was inderdaad mega groot en ook heel hoog. Het hoogste punt is 42 meter en de grot is wel 1.9 kilometre lang. Deze groot heeft een van de grootste stalacieten in een toeristische grot ter wereld, welgeteld 5,8 meter. De grot was in 1958 ontdekt door een man (Cliff) die dapper genoeg was om de donkere grot in te gaan. De overheid had $10.000 uitgegeven om het toegankelijk te maken voor het toerisme. Het jaar daarop werd de grot geopend voor toerisme. Hoe verder ik naar beneden ging de grot in, hoe meer ik de druk op mijn oren voelde. Eenmaal beneden aangekomen, leek een deel van de kalksteen op koraal. De gids had op een gegeven moment op een knopje gedrukt waarnaar dit deel gekleurd werd met de kleur blauw om de zee aan te duiden. Wel geniaal hoe ze dit toegankelijk hebben gemaakt voor het toerisme. De termperatuur in de grot bleef continu op 14 graden. Het heeft de natuur miljarden jaren gekost om de grot te krijgen zoals die op de dag van vandaag is. Het enthousiasme straalde ervan af bij de gids NOT. Blijkbaar had hij zijn dag niet of vond hij zijn werk niet leuk aangezien hij weinig vertelde, en kortaf was. Hetgene wat hij vertelde, vertelde hij niet met enthousiasme. Erg jammer, want ik had wel wat meer willen weten over de grot. Na de tour was ik nog even een klein stukje in het regenwoud gaan lopen. Het was al bijna lunchtijd en daarom had ik de wandeling van een half uur niet afgemaakt. Ik heb gelukkig al eens eerder wandelingen door het regenwoud gemaakt en vond het dan ook niet jammer om na een paar honder meter weer terug te gaan. Vervolgens reden we naar een plek waar we met het Koppel zouden gaan lunchen. Het Koppel was er al en zat aan de bubbels:) En jawel, we gingen weer vrolijk verder waar we die avond ervoor waren gebleven. Na de lunch had het koppel de kinderen meegenomen naar de unit en waren de ouders en ik naar de winery 'Gralyn Estate' gegaan voor een wijnproeverij. Nou mensen, de ene na de andere overheerlijke wijn kwam tevoorschijn! Gelukkig had ik een goede bodem gelegd met de lunch maar na enige tijd hield ik de moeder niet meer bij. De vader moest eerder stoppen, omdat hij de bob was. Na de witte en rode wijnen geproefd te hebben, kwam de port tevoorschijn. Mijn oom had dit fantastisch gevonden, toch pap?:) Ik ben geen fan van port, omdat ik het te sterk vind. Maar deze sommigen van deze waren me toch een partij lekker!! Witte port met chocolade smaak bijvoorbeeld. Yummieeee!!! Blijkbaar hadden ze ook een port van rond de $150 per fles die niet voor de proeverij bested was, maar wij hadden de eer om deze wel te proeven. De moeder vertelt namelijk elke keer wanneer ze hier komt, dat ze er eerder geweest is en blijft terugkomen. Tja, dit is natuurlijk wel klantenbinding.
Hoe gaat een wijnproeverij hier nou eigenlijk in zijn werk? Nou heel slimpel. Je komt binnen en loopt naar de balie waar een aantal medewerkers achter staan. Degene die beschikbaar is komt naar je toe en legt je het een en ander uit van de winery die je vanuit de ramen kunt zien. Ze hebben een boek op de balie liggen met alle wijnen die ze verkopen met uitleg. De wijnen liggen daar ook allemaal uitgestald en op de toonbank staan twee manden met wijnen die met karting verkocht worden, omdat er iets met het ettiket aan de hand is. Ik bedoel, het is maar een ettiket hoor die een beetje gescheurd is. Maargoed, dit kunnen ze dus niet voor de normale prijs verkopen en dus kun je deze met leuke karting kopen. Achter de balie hebben een een hele rij met hun wijnen die je kunt proeven. Er zit op elke wijn een hendel om een wijn in te schenken. Hier zitten aan de onderkant slangetjes, zodat ze sort van onbeperkt wijn kunnen schenken. Achter de balie hebben ze een desk waar glazen op staan en twee wasbakken. Voor elke wijn hebben ze bijna een apart glas. Je mag dan uitkiezen welke wijn je wilt proeven en dan krijg je een klein beetje ingeschonken. Het is hier natuurlijk wel de bedoeling dat je het doorslikt en niet uitspuugt:) Op de balie staan ook kannen met water om tussendoor even een break te nemen. Na de proeverij hadden de ouders een doos met wijnen en port gekocht. Ik kan jullie vertellen dat deze doos met inhoud niet goedkoop was!
Na deze proeverij reden we weer terug naar de unit. Het plan was eigenlijk om ergens in Margaret River pizza te gaan eten, maar dit hadden we maar niet gedaan. Het was namelijk nog een eindje rijden naar Busselton en de kinderen moesten wel op tijd naar bed. En besides, het koppel en de kinderen waren al in de unit. Eenmaal in de unit aangekomen, hadden de kinderen gegeten en gingen daarna naar bed. De volwassenen hadden nog geen honger, aangezien we rond half 4 pas hadden geluncht. Wij hadden later op de avond pasta gegeten en gingen daarna ook naar bed. Ik had deze avond maar even geen wijn meer gedronken.
Zondag 16 augustus 2015:
Ik was er rond 7 uur uit gegaan om me klaar te maken voor de dag en mijn tas in te pakken. We hadden bij 'The Goose Restaurant' in Busselton ontbeten. Dit restaurant lag naast de welbekende pier waar je met een treintje naar het eind kunt. De pier is 1.8 km lang, omdat het water heel lang ondiep is hier. Vroeger kwamen hier schepen aangemeerd om goederen met de trein naar het vasteland te vervoeren. Tegenwoordig is deze pier voor het toerisme en moet je natuurlijk betalen om erop te mogen. Je kunt ervoor kiezen om met de trein te gaan of om dit stuk te lopen. Op de pier zijn veel vissers te zien. Wij hadden na de lunch afscheid genomen van het koppel en zijn toen met de trein naar het eind gegaan om vervolgens de onderwater tour te doen. Je ging dan met een trap naar beneden en kon dan het onderwater leven achter grote ramen bezichtigen. De gids vertelde wat over het ontstaan van de pier, de vissen etc. Best indrukwekkend om te zien hoe het koraal zich heeft gevormd om de houten palen heen. Na de tour mochten we nog even zelf rondkijken. Eenmaal boven aangekomen moesten we op de trein wachten. Dit was voor mij een mooi moment om wat foto's te maken. En jawel, ik zag dolfijnen zwemmen:) Dus ik liep richting het gezin en zei dat ik dolfijnen had gezien. De kinderen, de moeder en ik renden helemaal naar het eind van de pier om de dolfijnen te bekijken. Helaas had ik net het moment gemist dat een dolfijn uit het water sprong. Daarna reden we met de trein terug naar het vasteland en vervolgden we onze trip weer naar Dianella in Perth. Helaas zat het weekend er alweer op.
Het weer begint hier overigens op sommige dagen wel wat beter te worden alhoewel we ook dagen met flink wat regen hebben gehad. Hopelijk gaat de temperatuur wat omhoog volgende maand en worden de nachten wat minder koud.
Ik probeer voordat ik volgende maand naar Bali ga deel twee van mijn verblijf hier in Perth te posten. Op de dagen dat ik vrij ben, onderneem ik wel wat leuke om even weg van hier te zijn en om de omgeving te verkennen.
Ik heb trouwens een nieuwtje: ik ga naar de Fiji eilanden!!!! <3
31 oktober vlieg ik richting Nadi, de hoofdstad, en 15 november vlieg ik weer terug om vervolgens op 16 november weer in Perth aan te komen. Daarna zal ik in 5 weken de westkust gaan bekijken, want 21 December vlieg ik naar Sydney. Diezelfde dag komt een goede vriendin van mij uit NL aan en dan gaan we 5 weken samen reizen!!!! <3
Nou mensen, aufwiedersehen!
Groetjes, Germaine
-
26 Augustus 2015 - 11:58
Marja:
Hoi Dochter
Wat beleef jij toch veel. Je bent nu pas 2 maanden in Australië, maar het lijken er wel 6 voor mijn gevoel. In dit tempo gaan de dagen denk ik ook wel vlug voorbij voor jou, of heb ik het mis?
Veel plezier en lekker genieten.
Kus mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
